druk, druk
Door: els
Blijf op de hoogte en volg elsenrenee
17 Oktober 2014 | Vietnam, Can Tho
Lieve allemaal,
Bijna weer een week om en wat is er weer veel gebeurd!
Afgelopen maandag achter op de brommer bij miss Hanh de halve stad door om een school voor doven en blinden te bezoeken.
Het verkeer is net kamikaze rijden, af en toe doe je je ogen maar dicht en doet een schietgebedje tot Boeddha, misschien helpt het!
De verkeer lijkt een grote chaos maar toch zitten er in de chaos ook bepaalde regels, heb alleen nog niet ontdekt hoe dat zit.
De school zag er aan de buitenkant redelijk uit, was aardig goed georganiseerd. Van de directeur himzelf een rondleiding gehad. Hij wist niet dat we kwamen maar geen probleem hij deed de rondleiding zelf wel. In Nederland ontdenkbaar! De leerkrachten waren vriendelijk ook naar de kinderen toe. De school is van de overheid, de directeur werkte er net 8 mnd.
om de zoveel tijd wordt er gewisseld dit wil de overheid. De reden??
De slaapzaaltjes en sanitair zijn minimaal en heel kaal. Als ze water willen hebben moeten ze het halve terrein oversteken. Voor deze kinderen heb ik 2 waterkoelers gesponsord.
Na dit bezoek weer op de bromtol naar het nieuwe ziekenhuis van Can Tho, heeft 4 jaar geduurd voor het klaar was. Het is een megaziekenhuis maar heeft bijvoorbeeld geen oncologieafdeling of kraamafdeling. Er zijn bij de ingang roltrappen alleen staan ze niet aan(?!) Hetzelfde met de liften, er zijn er heel veel maar 2 ervan zijn maar in werking. Betekent dat je ik weet niet hoelang moet wachten of de trap nemen. Ziekenhuis is nieuw maar de organisatie is nog steeds hetzelfde. Alle kamers liggen vol met 4 tot 6 patiënten en de familie bivakkeert er ook of liggen op de gang. Heb gevraagd hoe dat werkt met een verzekering. Je moet dus verzekerd zijn hier anders moet je het zelf betalen. Maar als je nu niet het geld hebt om je te verzekeren en geen zorg kan krijgen? Ja, zeggen ze hier, dan ga je gewoon eerder dood!
De volgende dag even koffie gedronken en toen ik weg wilde gaan was de fiets stuk. Oh Boeddha en nu? De dame van de bewaking wees me de fietsenmaker aan de overkant van de weg. Kreeg netjes een stoel aangeboden, hij zag het euvel en ging aan de slag. Het tandwiel achter was versleten waar de ketting omheen gaat met een paar enorme klappen werd de achterkant gesloopt en de fietsenmaker sprong op de brommer en reed weg. Nou ja, wachten maar of ie weer terug komt! Na 10 minuten komt ie weer met een nieuw tandwielletje, binnen no time zat alles weer op zijn plaats, beetje gesmeerd, remmen gecheckt en de rekening was....50.000 Dong (€1,85) totoaal, niet te geloven. Waarsichijnlijk heb ik dan ook nog teveel betaald maar dat maakt niet uit, we waren allebei blij!
Dinsdag weer naar de City Orphanage, daar is een baby (jongetje) binnen gebracht van 1 dag oud. Deze is achter gelaten in het park. Aan het zien is hij ook nog eens te vroeg geboren. Hij ziet aardig geel, ik had een Vietnamese vertaling mee om deze te laten lezen aan de verzorgsters. Kindje was helemaal ingepakt maar hij moet juist in het daglicht staan zodat de gele kleur afbreekt, tevens moet er extra vocht worden gegeven. Daar wilde ze dus niet aan, hij kreeg melk met extra calcium en dat was voldoende. Ik snap het ook wel dat ze niet alles van je willen aannemen en dat is soms weleens lastig. Gister weer even gekeken, het was net een kanarie. Aan onze contactpersoon gevraagd, Phuong, of hij nog een poging wilde doen.
Verder heb ik sweatshirten gekocht voor de blind people, zij hebben hier geen geld voor en in de "winter" hebben ze het koud.
Op de terug weg staat er midden op straat een taxi zijn band te verwisselen, iedereen zwenkt en zwiert erom heen en alles gaat goed.
's Avonds op een terras koffie gedronken en daar loopt een meisje van 5 jaar lootjes te verkopen, je hart breekt als je dat ziet. Na een half uur komt opa haar halen op de bromtol om haar naar het volgende terras te brengen, onvoorstelbaar.
De sleutel van de fysio krijg ik zonder problemen nu. Elke keer vind ik weer andere dingen en zijn we druk bezig met oefenen. De kinderen vinden het helemaal het einde. Het zal je ook gebeuren, je ligt al die tijd op de grond en opeens kan je je voort bewegen, dat is toch een rare gewaarwording.
Er zijn ook brandcards waar de gehandicapten mee onder de douche kunnen. Prachtig natuurlijk, gister hadden ze er een gepakt om uit te proberen en kon ik ze wat wegwijs maken hiermee. Wat blijkt? Hij past niet door de deur om bij de "douche" te komen. Dit dus weer typisch Vietnamees, er wordt niet goed over nagedacht/opgemeten enz. Nu maar kijken of het deurkozijn verbreed , kan worden. Hilarisch dit toch weer.
Het is nooit saai hier in ieder geval!
Tot de volgende keer!
Lieve groeten uit Can Tho
Bijna weer een week om en wat is er weer veel gebeurd!
Afgelopen maandag achter op de brommer bij miss Hanh de halve stad door om een school voor doven en blinden te bezoeken.
Het verkeer is net kamikaze rijden, af en toe doe je je ogen maar dicht en doet een schietgebedje tot Boeddha, misschien helpt het!
De verkeer lijkt een grote chaos maar toch zitten er in de chaos ook bepaalde regels, heb alleen nog niet ontdekt hoe dat zit.
De school zag er aan de buitenkant redelijk uit, was aardig goed georganiseerd. Van de directeur himzelf een rondleiding gehad. Hij wist niet dat we kwamen maar geen probleem hij deed de rondleiding zelf wel. In Nederland ontdenkbaar! De leerkrachten waren vriendelijk ook naar de kinderen toe. De school is van de overheid, de directeur werkte er net 8 mnd.
om de zoveel tijd wordt er gewisseld dit wil de overheid. De reden??
De slaapzaaltjes en sanitair zijn minimaal en heel kaal. Als ze water willen hebben moeten ze het halve terrein oversteken. Voor deze kinderen heb ik 2 waterkoelers gesponsord.
Na dit bezoek weer op de bromtol naar het nieuwe ziekenhuis van Can Tho, heeft 4 jaar geduurd voor het klaar was. Het is een megaziekenhuis maar heeft bijvoorbeeld geen oncologieafdeling of kraamafdeling. Er zijn bij de ingang roltrappen alleen staan ze niet aan(?!) Hetzelfde met de liften, er zijn er heel veel maar 2 ervan zijn maar in werking. Betekent dat je ik weet niet hoelang moet wachten of de trap nemen. Ziekenhuis is nieuw maar de organisatie is nog steeds hetzelfde. Alle kamers liggen vol met 4 tot 6 patiënten en de familie bivakkeert er ook of liggen op de gang. Heb gevraagd hoe dat werkt met een verzekering. Je moet dus verzekerd zijn hier anders moet je het zelf betalen. Maar als je nu niet het geld hebt om je te verzekeren en geen zorg kan krijgen? Ja, zeggen ze hier, dan ga je gewoon eerder dood!
De volgende dag even koffie gedronken en toen ik weg wilde gaan was de fiets stuk. Oh Boeddha en nu? De dame van de bewaking wees me de fietsenmaker aan de overkant van de weg. Kreeg netjes een stoel aangeboden, hij zag het euvel en ging aan de slag. Het tandwiel achter was versleten waar de ketting omheen gaat met een paar enorme klappen werd de achterkant gesloopt en de fietsenmaker sprong op de brommer en reed weg. Nou ja, wachten maar of ie weer terug komt! Na 10 minuten komt ie weer met een nieuw tandwielletje, binnen no time zat alles weer op zijn plaats, beetje gesmeerd, remmen gecheckt en de rekening was....50.000 Dong (€1,85) totoaal, niet te geloven. Waarsichijnlijk heb ik dan ook nog teveel betaald maar dat maakt niet uit, we waren allebei blij!
Dinsdag weer naar de City Orphanage, daar is een baby (jongetje) binnen gebracht van 1 dag oud. Deze is achter gelaten in het park. Aan het zien is hij ook nog eens te vroeg geboren. Hij ziet aardig geel, ik had een Vietnamese vertaling mee om deze te laten lezen aan de verzorgsters. Kindje was helemaal ingepakt maar hij moet juist in het daglicht staan zodat de gele kleur afbreekt, tevens moet er extra vocht worden gegeven. Daar wilde ze dus niet aan, hij kreeg melk met extra calcium en dat was voldoende. Ik snap het ook wel dat ze niet alles van je willen aannemen en dat is soms weleens lastig. Gister weer even gekeken, het was net een kanarie. Aan onze contactpersoon gevraagd, Phuong, of hij nog een poging wilde doen.
Verder heb ik sweatshirten gekocht voor de blind people, zij hebben hier geen geld voor en in de "winter" hebben ze het koud.
Op de terug weg staat er midden op straat een taxi zijn band te verwisselen, iedereen zwenkt en zwiert erom heen en alles gaat goed.
's Avonds op een terras koffie gedronken en daar loopt een meisje van 5 jaar lootjes te verkopen, je hart breekt als je dat ziet. Na een half uur komt opa haar halen op de bromtol om haar naar het volgende terras te brengen, onvoorstelbaar.
De sleutel van de fysio krijg ik zonder problemen nu. Elke keer vind ik weer andere dingen en zijn we druk bezig met oefenen. De kinderen vinden het helemaal het einde. Het zal je ook gebeuren, je ligt al die tijd op de grond en opeens kan je je voort bewegen, dat is toch een rare gewaarwording.
Er zijn ook brandcards waar de gehandicapten mee onder de douche kunnen. Prachtig natuurlijk, gister hadden ze er een gepakt om uit te proberen en kon ik ze wat wegwijs maken hiermee. Wat blijkt? Hij past niet door de deur om bij de "douche" te komen. Dit dus weer typisch Vietnamees, er wordt niet goed over nagedacht/opgemeten enz. Nu maar kijken of het deurkozijn verbreed , kan worden. Hilarisch dit toch weer.
Het is nooit saai hier in ieder geval!
Tot de volgende keer!
Lieve groeten uit Can Tho
-
17 Oktober 2014 - 09:14
Griet :
Hoi Els,
Wat een leuk stukje heb je geschreven, echt geweldig wat je daar allemaal beleeft.
Vietnam is toch ook een land apart hé, ... maar jij voelt je daar als een vis in het water lijkt me.
Inderdaad, saai is het nooit.
En wat is het plan met dat tehuis voor doven en blinden ? Wordt dat ook een project waar vrijwilligers naartoe kunnen ?
Die fysio is een hele stap voorwaarts. Hopelijk blijft dat ook nadat je weer weg zal zijn. Het zal je maar overkomen, na een heel leven op de grond liggen eindelijk mensen die je helpen bewegen.
je doet dat goed daar, .... geniet er nog van en hou je taai
liefs
Griet
-
17 Oktober 2014 - 09:14
Trix:
Hoi zus
Hoe is het toch mogelijk he, in de 21 eeuw dat dit land (en vele andere landen) nog zo onder ontwikkeld zijn. Nieuw ziekenhuis, maar de helft werkt niet goed. Maar ja, het is wel nieuw dus zal t waarschijnlijk wel een hele vooruitgang zijn. Maar goed dat jij goed verzekerd bent, hou mijn hart vast als ik je srukjes lees over het verkeer, maar ik moet dan ook wel weer lachen, zie het nl helemaal voor mij.
Het stukje over het doven en blinden huis klinkt redelijk positief. Das mooi.
En ach, de brancard, klinkt inderdaad typisch Vietnamees.
Goed dat jij er bent, fysio klinkt goed. Hoe ging t gesprek met de directrice.?
Hang on there, hou je taai maar geniet ook.
Liefs zus -
17 Oktober 2014 - 10:34
Trude:
Hey kanjer,ik blijf me verbazen over jou doen en laten daar! Buiten alles wat je onderneemt, moet je ook werkelijk continue alert zijn voor niet passenede deurposten, bromtollen etc. Kortom niet te beschrijven bewondering! En wat dat 1daagse kanariepietje betreft, intriest, maar ik ben bang voor bloedgroepantagonisme en dat gaat het wurm niet redden, niet met lampen, zonlicht en weet ik wat je allemaal nog kan verzinnen. De lever redt het niet en de enige troost is dat het vreselijk versuffend werkt, comateus. Nou sterkte in alle ellende, maar gelukkig heb je altijd je supergoede humeur mee!!!
Liefs, Trude. -
17 Oktober 2014 - 11:21
Duy:
Gelachen met dit verslag, ondanks ellende, breng je de boodschap goed over.
Die lift en de roltrap is alleen aan als er bobo's aankomen, of er een TV-ploeg komt.
Verder over die kanarie, heb ik aan mijn vrienden verteld, ze werden zo boos en zeg dat we iets moeten ondernemen. Maar wat? voel machteloos. goed dat er mensen zoals je daar bent.
-
17 Oktober 2014 - 18:00
Renee & Daan :
Hee mam!
Wat goed die donaties! je kan maar veel goed doen daar met relatief weinig geld. Zeker zo doorgaan!
en ook doorgaan met die goede tips van jou. Het is jammer dat ze daar zo weinig van vroeg geboren baby's af weten...hopelijk willen ze de tip van Phuong wel aannemen.
Vietnam blijft je verbazen. ongelooflijk.
Weer leuke foto's om te zien! ook het nieuwe loterij mannetje! super leuk.
Goed bezig mam!
Liefs van Daan en mij uit Ierland! -
17 Oktober 2014 - 21:45
Joke:
Je doet goed werk daar, en hebt humor!!!
Zonder humor een stuk zwaarder om dit te volbrengen, klasse!!!
Joke -
23 Oktober 2014 - 08:48
Fleur:
Keep up the good work!! Bless you! X -
23 Oktober 2014 - 21:42
Sonja:
Lieve Els!
Hier ben ik eindelijk eens, terug van vakantie uit Amerika✈️
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
