Bijna thuis

Hallo allemaal weer,

De laatste uurtjes in Vietnam zijn alweer aangebroken. Ben weer terug in Ho Chi Minh.

Het is ongelooflijk koud geweest deze laatste week, vooral 's nachts. Dit heb ik nog niet meegemaakt. Eerste kerstdag kreeg ik zelfs een waarschuwing op mijn mobiel van de overheid, dat er een storm op komst was. De kinderen kregen 2 dgn. vrij van school. Al wat er kwam, geen storm, wel mega veel regen. De Vietnamezen hebben het errrrug koud gehad. (Ik ook!)

De laatste keer bij Tien An ( tehuis op de counrty side) bijna weer een kip tussen de spaken en een koppel ganzen achter me aan. Halverwege stond n man met een hakbijl houtjes te hakken. Hij ging midden op de weg staan zodat ik wel moest stoppen. Wat is dat nu weer? Hij maakte duidelijk of ik mango's wilde kopen bij hem. Nou nee, meneer ik heb er nog 2 liggen thuis. Hij zwaaide vrolijk gedag met zijn hakbijl.

Zondag nog n keer wezen zwemmen bjj Victoriahotel. Daar waren ze bezig om alles weg te halen want er zou een big party zijn op kerstavond. Zwemmen was geen probleem maar op een gegeven moment werden alle ligbedden weg gehaald. De mijne lieten ze staan maar die werd wel elke keer opgeschoven. Tot ik helemaal aan het eind van het zwembad lag met mijn bed.
Op de terugweg moet je een brug over en dat ik de brug af fietste kon ik niet meer remmen! Stoplicht op rood natuurlijk, wat nu? Ben maar snel rechtsaf gegaan, kon en ging allemaal net. Wel snel naar de fietsenmaker voor n nieuw kabeltje.

Met de kerstverlichting in de straten waren ze 's morgens 24 december nog druk bezig, ze waren niet klaar. Er hangt ieder jaar in de verlichting het nieuwe teken van de Chinese dierenriem. Die waren ze ook vergeten te vernieuwen want de haan hing er nog van vorig jaar. Komend jaar is het het jaar van de hond.

Van een aantal projecten al afscheid genomen. De nonnen waren weer heel blij dat we in de kerk zaten met kerstavond.
De laatste les Engelse conversatie hadden ze een verrassing, ze hadden een dinner gemaakt.

Voor de twee kindertjes met de waterhoofdjes heel veel kinderparacetemol zetpilletjes gehaald. Geloof dat de hele voorraad in Can Tho op is. Farmacia's hadden niet meer dan 2 of 3 doosjes liggen, soms helemaal niets.
Bij 1 farmacia werd er even gebeld, moest 5 minuten wachten, nou ja, dat weten we dat werd minstens een kwartier. Kreeg wel netjes een krukje aangeboden! Toen kwam er iemand op de brommer met netjes nog 3 doosjes paracetemol. Beweging genoeg gehad in ieder geval die dag.

De oude dametjes op de foto zijn zussen en 93 en 96 jaar oud. Dametjes wonen op de country side samen in een huis. Geen familie en geen kinderen, zijn afhankelijk van andere mensen. De Vietnamese kennis die veel charity work doet was daar geweest. Ik had gevraagd of ze melk en fruit mee wilde nemen. Voor het eerst van hun leven proefde ze aardbeien.

Bij de stoplichten hier kun je zien hoeveel tijd je nog hebt met groen licht en hoelang je moet wachten met rood licht. Vorige week kwam ik aan rijden en iedereen reed door rood. Ik stopte en wachtte, het duurde ff voor ik door had dat er bij het stoplicht niet terug geteld werd maar opgeteld. Dan kan je wachten tot je een ons weegt natuurlijk. Hoe dat nou toch weer nou kon?

Vanmorgen met Lan op stap geweest ( vreselijke brommer) naar de audicien voor de hoortoestellen.
Doen we de volgende keer!

Lieve groet Els